© Μπάμπης Δούκας/ @its_the_duke_dudeΥπάρχει μία παλιά ρήση μεταξύ μερακλήδων καλοφαγάδων που υποστηρίζει πως στους σταθμούς των ΚΤΕΛ συνήθως βρίσκεις τα καλύτερα σουβλάκια - είτε μιλάμε για τυλιχτό, είτε για καλαμάκι. Και να που έρχεται ένα σημείο το οποίο έχω τιμήσει δεόντως τις 3 από τις 4 δεκαετίες της ζωής μου, για να επιβεβαιώσει την προαναφερθείσα πεποίθηση. Πιο ορθά, για να την ενισχύσει. Το σουβλατζίδικο 'Η Γωνία' άνοιξε στις αρχές της δεκαετίας του 1990, στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας (ένα από τα δύο μέρη όπου αντλεί την καταγωγή του ο υπογράφων).
© Μπάμπης Δούκας/ @its_the_duke_dude
Ακριβώς πίσω από το κτίριο που κάποτε έπαιζε το ρόλο του σταθμού των υπεραστικών λεωφορείων, στη μικρή κωμόπολη του πιο καλτ νομού της Ελλάδας -ναι, δεν υφίσταται καν σύγκριση με την Ηλεία- και εντελώς τυχαία λίγα μέτρα πιο μακριά από εκεί που δένει το πλοίο για Ιθάκη και Κεφαλονιά. Το θυμάμαι σχεδόν από πάντοτε στην πετρόχτιστη γωνία με το μικρό εσωτερικό -μια σχάρα και ένας πάγκος όλα κι όλα- και τις ουρές που μαζεύονται καθημερινά εκεί: "Πάμε για ένα σουβλάκι στο ΚΤΕΛ;", είναι ακόμη και τώρα μία από τις πιο συνηθισμένες ερωτήσεις πριν τα πρώτα ή τα τελευταία ποτά αλλά και δίχως αυτή την αφορμή.
© Μπάμπης Δούκας/ @its_the_duke_dude
© Μπάμπης Δούκας/ @its_the_duke_dude
Εκεί ακριβώς λοιπόν, τόσο ο παλιός ιδιοκτήτης, όσο και ο καινούριος (ο Πάνος, ο νεαρός που το τρέχει εδώ και 12 χρόνια) επενδύουν με πλήρη προσήλωση σε ένα και μόνο προϊόν: Το χοιρινό καλαμάκι. Και, διάολε, το έχουν τερματίσει, σε σημείο που κατά την τελευταία επίσκεψή μου εκεί, λίγες ημέρες πριν, περίπου τον παρακάλεσα να ανοίξει παράρτημα στην Αθήνα. Δε γνωρίζω αν πρόκειται να συμβεί. Ας είναι. Θα ελπίζω και θα περιμένω.
Άψογη πρώτη ύλη που καταφθάνει καθημερινά από αρτιζάνο παραγωγό/ χασάπη στο Καινούργιο Αγρινίου, πριν περαστεί χεράτα στα ξυλάκια. Κάρβουνα από πουρνάρι, ψήσιμο ακριβείας και πάντοτε on the spot. Έπειτα, βούτα στο λαδολέμονο με την ολίγη ρίγανη. Αποτέλεσμα; Ζουμερότητα και κρεάτινη νοστιμιά σε κάθε, μα κάθε κομμάτι, και μία αναλογία κρέατος-λίπους που αγγίζει το τέλειο. Το ψωμί από τοπικό φούρνο και η προκάτ τηγανητή πατάτα παίζουν ρόλο δευτεραγωνιστή αλλά, πραγματικά, ποιος ενδιαφέρεται; Εδώ μιλάμε για καλαμάκι-αριστούργημα, που άκοπα επισκιάζει οτιδήποτε άλλο.
Κι αν δε με πιστεύεις, δοκίμασε. Αν κάποια στιγμή σε βγάλει ο δρόμος προς τα εκεί, μεταξύ Μαΐου και Οκτωβρίου, λίγο αφού πέσει ο ήλιος, ο Πάνος θα έχει ήδη ανάψει τα κάρβουνα και θα έχει παρατάξει τα καλαμάκια του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου