ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΔΗΜΗΤΡΟΥΚΑΣ, Ο ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΣ ΕΥΕΡΓΕΤΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΞΗΡΟΜΕΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ

 Ο Κωνσταντίνος Δημητρούκας γεννήθηκε το 1893 στο Δραγαμέστο, όπως ονομαζόταν τότε το Καραϊσκάκη. Ήταν γιος του Γεωργίου και της Μαγιούλας Δημητρούκα. Η μητέρα του, την οποία υπεραγαπούσε, καταγόταν από το Βασιλόπουλο. Σε ηλικία 18 χρονών, μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής με το υπερωκεάνειο Ἀθῆναι, το οποίο έφτασε στη Νέα Υόρκη στις 18 Απριλίου 1911. Στις παραμονές των Βαλκανικών Πολέμων το φαινόμενο της υπερπόντιας μετανάστευσης παρουσιαζότανέντονο σε όλη την Ελλάδα και φυσικά και στα χωριά του Ξηρομέρου. Σύνηθες λιμάνι επιβίβασης των μεταναστών της περιοχής μας ήταν η Πάτρα. Ο Κ. Δ. συνταξίδευε με τονΚων/νο Πλιαμέρη (αναμφίβολα κάτοικο Βασιλοπούλου), με το Γεώργιο Κουντούρη και το Νικόλαο Ψαλίδα, οι οποίοιπιθανώς ήταν συγχωριανοί του. Ο πρώτος, όπως και ο ίδιος ο Κ. Δ., έγιναν δεκτοί στο λιμάνι της Νέας Υόρκης από τον Γεράσιμο  Μπαμπούλα (ή ίσως Μπαμπούρη), φίλο του Κ. Δ. και θείο του Κ. Π. Ο δεύτερος έγινε δεκτός από τον πατέρα του Δημήτριο Κουντούρη και ο τρίτος από τον πατέρα του Σταύρο Ψαλίδα. Ο Γεράσιμος Μπαμπούλας ή Μπαμπούρης, ο Δημήτριος Κουντούρης και ο Σταύρος Ψαλίδας είχαν προφανώς στείλει τις απαραίτητες προσκλήσεις στους τέσσερις νέους, για να έχουν το δικαίωμα να μεταναστεύσουν στις ΗΠΑ.   

Στις ΗΠΑ ο Κωνσταντίνος Δημητρούκας, σύμφωνα με πληροφορίες της γυναίκας του, εργάστηκε αρχικά ως πλανόδιος πωλητής φρούτων, τα οποία μετέφερε με ένα χειροκίνητο καρότσι. Σύντομα ο μπόρεσε να λάβει την αμερικανική υπηκοότητα. Για το λόγο αυτό στρατεύθηκε και υπηρέτησε στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ως αμερικανός στρατιώτης στη Γαλλία (μετά την άνοιξη του 1917, οπότε η Αμερική κήρυξε τον πόλεμο στις Κεντρικές Αυτοκρατορίες). Ο Κ. Δ. αφηγήθηκε στο γράφοντα, στις αρχές της δεκαετίας του 1970, ότι στη Γαλλία χρειάστηκε πολλές φορές να ανακρίνει γερμανούς αιχμαλώτους.

Μετά την αποστράτευσή του, ο νεαρός Κωνσταντίνος άνοιξε κτηματομεσιτικό γραφείο στη Νέα Υόρκη, όπου και κατοικούσε, και πρόκοψε οικονομικά. Η πλήρης διεύθυνσήτου και το τηλέφωνό του ήταν: C. G. Demetrookas, RealtyInterests, 86 Court Street, Brooklyn 1 N. Y. Tel. Triangle 5-6830, σύμφωνα με δύο επιστολές του, οι οποίες είχαν αποδέκτη το συγχωριανό του Γ. Καραβασίλη.  

Παρά το γεγονός ότι απέκτησε μεγάλη περιουσία, ποτέ δεν ξέχασε το αγαπημένο του χωριό και το Ξηρόμερο γενικότερα. Το 1928 επισκέφτηκε την πατρίδα και συνήψε γάμο με την Ευρυδίκη Τσέλιου, κάτοικο Αστακού και γόνο μεγάλης οικογένειας, η οποία διέθετε μεγάλο κοινωνικό και πολιτικό κύρος  στον Αστακό και το Καραϊσκάκη. Για τη σύναψη του αρραβώνα και του γάμου είχε μεσολαβήσει η Αλεξάνδρα Πλιαμέρη, πεθερά του γράφοντος. Στη συνέχεια το ζευγάρι ταξίδεψε μαζί στην Αμερική. Σύμφωνα με τα αρχεία του Ellis Island για την υπερπόντια μετανάστευση, στους επιβάτες του υπερωκεανείου Byron, το οποίο προσορμίστηκε στο λιμάνι της Νέας Υόρκης στις 28 Μαρτίου 1928, περιλαμβανόταν και η οικοκυρά EuridikiDemetrookas εξ Αστακού, ηλικίας 24 ετών. Ο Κωνσταντίνος που συνταξίδευε δεν αναφέρεται, επειδή είχε μεταναστεύσει στην Αμερική ήδη από το 1911. Πάντως ο γάμος εν μακροημέρευσε και διαλύθηκε, είτε επειδή η ζωή στην Αμερική δεν άρεσε ιδιαίτερα στην Ευρυδίκη είτε εξαιτίας της διαφοράς ηλικίας (11 χρόνια). Μετά το διαζύγιο η Ευρυδίκη επέστρεψε στην πατρίδα.

Ο Κ. Δ. παρακολουθούσε από την Αμερική άγρυπνα τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, ενώ διατηρούσε τακτική αλληλογραφία με τον αγαπημένο του πρώτο εξάδελφο Ιωάννη Δημητρούκα (παππού του γράφοντος), αλλά και με συνομηλίκους του και νέους από το  χωριό. Έχουν διασωθεί δύο επιστολές του, με ημερομηνίες 12 Μαΐου και 29 Ιουνίου 1960 αντίστοιχα, με αποδέκτη τον Γεώργιο Καραβασίλη. Οι επιστολές περιλαμβάνουν οδηγίες προς τον αποδέκτη, για τον οποίο έτρεφε ιδιαίτερη εκτίμηση, σχετικά με τηδενδροφύτευση του χώρου γύρω από τη Μονή του Προφήτη Ηλία. Σε αυτές δήλωνε την ετοιμότητά του  να πληρώσει όλα τα έξοδα της δενδροφύτευσης, πρότεινε τη χρησιμοποίηση του Βασίλη Μπόνη, του επιλεγόμενουΓιαννακάρα, για τη διάνοιξη των λάκκων και υποδείκνυε τα είδη των δένδρων που έπρεπε να φυτευθούν (κυπαρίσσια,πεύκα και έλατα), καθώς και τους τρόπους προμήθειας των δενδρυλλίων. Το ωραίο δάσος που κοσμεί σήμερα τις πλαγιές γύρω από την ιστορική μονή είναι μια από τις κληρονομιές του ευεργέτη μας.