O Σπύρος Κουντούρης γράφει.

Καπνός: Μια καλλιέργεια που ενώ ευχόσουν να τελειώσει κάποτε,τώρα διαπιστώνεις ότι εξ’αιτίας της το Ξηρόμερο ζούσε..κράταγε τους νέους στα χωριά, έδινε νόημα στους μεσόκοπους,ως βετεράνους του είδους.

Που κάποια στιγμή τότε…την αμαθεμάτιζες… δε φανταζόσουν…οτι μια μέρα …παρά την τυρρανία…θα σου έλειπε!

Από μικρά παιδιά,έμπαιναν σ’ αυτή τη διαδικασία …Βιοπάλη… υποχρεώσεις και σκληρή δουλειά..

Το παρελθόν μας είναι πλεγμένο με τις ρίζες του (καπνού).

Τα χέρια μας… σημαδεμένα από την κόψη της βελόνας.

Το σώμα ….εκπαιδευμένο …μαθημένο σε εξαντλητικούς ρυθμούς…

Στο Ξηρόμερο…μεγαλώσαμε αλλιώς…!

(Απόσπασμα για τον καπνό, από τη φίλη μου την Ξηρομερίτισσα)

Για τον καπνό που μας πόνεσε, αλλά μας μεγάλωσε!!!