Π.Ο.Α.Υ. Εχινάδων Νήσων και Αιτ/νίας: Τεράστιες μονάδες ιχθυοκαλλιεργειών, μερικές δεκάδες μέτρα από την ακτές της Αιτωλοακαρνανίας και των Εχινάδων.

Πράγματι είναι απορίας άξιο πως ο προτεινόμενος χωροταξικός σχεδιασμός της Π.Ο.Α.Υ. Εχινάδων Νήσων και Αιτ/νίας, αγνοεί όλα τα νέα δεδομένα που έχουν προκύψει από την συσσωρευμένη εμπειρία στον κλάδο και επιμένει να χωροθετεί τεράστιες μονάδες ιχθυοκαλλιεργειών, μερικές δεκάδες μέτρα από την ακτές της Αιτωλοακαρνανίας και των Εχινάδων.

Ενώ η παγκόσμια τάση στις υδατοκαλλιέργειες είναι η χωροθέτηση τους στην ανοικτή θάλασσα και η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ζητήσει από την χώρα μας μέχρι τον Μάρτιο του 2021 να θεσμοθετήσει το «Θαλάσσιο Χωροταξικό Πλαίσιο» και να ληφθεί υπόψη η διάδραση/αλληλεπίδραση γης-θάλασσας, λαμβάνοντας για τον παράκτιο χώρο σοβαρά υπόψη την «Ολοκληρωμένη διαχείριση Παράκτιας Ζώνης» (ICZM), που αποτελεί «κοινοτικό κεκτημένο», εμείς προχωράμε σε ένα σχεδιασμό στην αντίθετη κατεύθυνση, με τις τοπικές κοινωνίες στο περιθώριο και με μοναδικούς συνομιλητές «επενδυτές» του κλάδου, που περιμένουν απλά να ανοίξει η κάνουλα του Ευρωπαϊκού Ταμείου Αλιείας, για να «επενδύσουν», όχι για να παράξουν ένα ποιοτικό προϊόν, αλλά για να παράξουν υπεραξίες μετοχών, να γίνουν αγοραπωλησίες, μεταβιβάσεις χαρτοφυλακίων και ο σύνηθες κύκλος που μας έχει συνηθίσει πολλά χρόνια αυτός ο κλάδος, όπου αλλάζει ιδιοκτήτες και «επενδυτές», αφήνωντας πίσω του χρέη και κόκκινα δάνεια, τα οποία ξεπληρώνουν οι πολίτες.

Πολύ κοντά μας υπάρχει μία καλή πρακτική, ένα καλό παραγωγικό μοντέλο, το παράδειγμα των συμπατριωτών μας της Κύπρου, όπου όπως πολύ ωραία μας παρουσίασε το ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας Αρχιπέλαγος, στην πρόσφατη ανοικτή διαδικτυακή συζήτηση που διοργάνωσε η Επιτροπή Αγώνα, έχει εξαιρετικά οφέλη και αποτελέσματα.

Σε αυτό το παραγωγικό μοντέλο έχουμε:

Οι μονάδες έχουν εγκατασταθεί 1,5+ χλμ. από τις ακτές (και όχι κοντά στις ακτές, όπως συνηθίζεται στην Ελλάδα).

Έχουν ελάχιστη θνησιμότητα των ψαριών (σε αντίθεση με τις ελληνικές μονάδες εντατικής καλλιέργειας όπου η τα ποσοστά θνησιμότητας φτάνουν και το 40%).

Έχουν πιστοποίηση για τη μη-χρήση αντιβιοτικών (σε αντίθεση με την εκτεταμένη χρήση αντιβιοτικών που γίνεται στην πλειονότητα των μονάδων στην Ελλάδα).

Τα προϊόντα τους είναι περιζήτητα στις μεγάλες διεθνείς αγορές (σε αντίθεση με τα αντίστοιχα ελληνικά ψάρια ιχθυοκαλλιέργειας που πωλούνται από τις μεγάλες εταιρείες κάτω του κόστους).

Από τον Ιούνιο του 2019 έχει ξεκινήσει το έργο "Μελέτη Επάρκειας Εξελιγμένων Υλικών Ιχθυοκλωβών Ανοιχτής Θαλάσσης - Αριθμητική και Πειραματική Διερεύνηση σε Συνθήκες Πραγματικής Φόρτισης" (Open Sea Smart Materials Design Fish Cages, MATISSE) με διάρκεια 36 μηνών. Στο έργο συμμετέχουν πέντε εργαστήρια της Σχολής Ναυπηγών Μηχανολόγων Μηχανικών του ΕΜΠ και το Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας του ΕΛΚΕΘΕ.

DESIGN AND MODELING OF SUBMERSIBLE FISH CAGES WITH COPPER NETTING FOR OPEN OCEAN AQUACULTURE - MARINE 2013.

Στόχος του έργου MATISSE είναι η συμβολή του στην ανάπτυξη των ιχθυοκαλλιεργειών ανοιχτής θαλάσσης. Η νέα τάση είναι η ιχθυο-βιομηχανία να στραφεί πλέον σε ιχθυοκαλλιέργειες ανοιχτής θαλάσσης, οι οποίες δίνουν τη δυνατότητα για αποσυμφόρηση των παράκτιων περιοχών, μείωση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων, περιορισμό της χρήσης αντιβιοτικών, μείωση της θνησιμότητας των ειδών, δυνατότητα αύξησης της παραγωγής, καθαρισμό των διχτυών μέσω φυσικών μέσων (λόγω των κυματισμών και των θαλάσσιων ρευμάτων), καθώς επίσης τη δυνατότητα εκτροφής μεγαλύτερου μεγέθους ιχθύων, όπως και νέων ειδών.

Θα κατασκευαστεί ένας πρότυπος ιχθυοκλωβός υπό κλίμακα, η υδροδυναμική συμπεριφορά του οποίου θα δοκιμαστεί πειραματικά. Τα αποτελέσματα του έργου θα είναι διαθέσιμα για όλες τις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον χώρο των ιχθυοκαλλιεργειών, αλλά και για όσες άλλες δείξουν ενδιαφέρον εκτός του συγκεκριμένου χώρου.

Η Ελληνική Πολιτεία που φέρει σήμερα αυτόν των καταστροφικό στο πόδι σχεδιασμό των Π.Ο.Α.Υ. ανά την Ελλάδα, με τα θέλω των ιχθυοκαλλιεργητών και μόνο, αυτά τα γνωρίζει;

Ως πότε θα συνεχίζει να στηρίζει ένα στρεβλό μοντέλο επιχειρείν στον κλάδο των ιχθυοκαλλιεργειών, στηριγμένο σε οικονομικές ενισχύσεις, με δάνεια, με χρέη, και αλλεπάλληλες χρεωκοπίες;