ΘΩΜΑΣ ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΥΣΗΣ : Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα.... ΑΣΤΑΚΟΣ : ΕΡΓΑ ΒΙΤΡΙΝΑΣ

 

Γράφει ο ΘΩΜΑΣ ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΥΣΗΣ

Δημοσιογράφος-Μέλος ΕΣΗΕΑ

Ο θυμόσοφος ελληνικός λαός, τίποτα-στο πέρασμα του χρόνου- δεν έχει αφήσει ασχολίαστο, αλλά εμάς τους μοντέρνους νεοέλληνες φαίνεται ότι η σοφία του δεν μας αγγίζει, γιατί περί άλλων τυρβάζουμε

Η πασίγνωστη και τόσο διαδεδομένη, όσο και χαρακτηριστική λαϊκή ρήση, ήρθε αυθόρμητα στη σκέψη μου, καθώς τον τελευταίο καιρό ο Αστακός εμφανίζει πλήρη ακαταστασία με δρόμους σκαμμένους, πεζοδρόμια σε άθλια κατάσταση, χοάνες παντού, που όλα μαζί προσφέρουν στον επισκέπτη μια αποκρουστική και κακόγουστη εικόνα, ενώ οι κίνδυνοι ατυχήματος παραμονεύουν.

Είναι η πρώτη φορά, που συμβαίνουν αυτά ; Ασφαλώς όχι. Και εδώ ακριβώς είναι το πρόβλημα.

Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες αλλά θα θυμίσω μόνον ότι για το προβληματικό δίκτυο ύδρευσης, ο Αστακός έχει ‘’σκαφτεί΄΄ τουλάχιστον τρεις φορές τα τελευταία 30 με 35 χρόνια, χωρίς εν τέλει να έχει λύσει το πρόβλημα. Το καλοκαίρι του 2020 δεν είναι μακρυά και όλοι θυμόμαστε τα όσα έζησαν οι Αστακιώτες και όσοι είχαν την ατυχία να επισκεφθούν , εκείνη την περίοδο, την όμορφη και γραφική- κατά άλλα- κωμόπολη του Ξηρομέρου, η οποία ειρήσθω εν παρόδω, αν ήταν σε κάποιο άλλο κράτος πχ Ιταλία, θα ήταν ένα στολίδι. Γιατί, ο Αστακός διαθέτει, στο μεγαλύτερο μέρος του, αξιοζήλευτη ρυμοτομία και αρκετά παραδοσιακά κτίρια.

Ακαταστασία, μέχρι πότε;

Θα μου πείτε έργα γίνονται, οπότε όλα αυτά είναι συνεπακόλουθα. Και σε μια τέτοια περίπτωση θα πρέπει να υπάρχει η λελογισμένη ανοχή και υπομονή από τους πάντες.

Για ποιά έργα, όμως μιλάμε; Είναι έργα ουσίας, ή βιτρίνας; Είναι έργα πρώτης προτεραιότητας, ή αποσκοπούν απλά και μόνο στον εντυπωσιαμό και στην αποκόμιση διαπιστευρίων δραστηριότητας για την Δημοτική Αρχή;

Είναι έργα , που εντάσσονται μέσα σε ένα γενικότερο πλαίσιο ανάπλασης του Αστακού και επίλυσης χρόνιων προβλημάτων; Ή οχι ;

Φοβάμαι ότι μάλλον είναι έργα βιτρίνας και αποσπασματικά και ως τέτοια δεν θα λύσουν αλλά, αντίθετα, θα επιτείνουν προβλήματα, που ήδη υπήρχαν. Είθε οι επιφυλάξεις μου να αποδειχθούν αβάσιμες, ή και υπερβολικές. Και, για να στηρίξω τις όποιες επιφυλάξεις, θα αναφέρω, για την οικονομία του χώρου, επιγραμματικά τα κάτωθι:

-Η ευρύτερη περιοχή του παραλιακού δρόμου τσιμεντοποιήθηκε, κάτι που, αισθητικά, προκαλεί αρνητική εντύπωση. Περισσότερο πράσινο, γκαζόν και λουλούδια πχ σε ζαρντινιέρες, ή στο έδαφος θα έδιναν μια άλλη, πιο ελκυστική εικόνα.

-Η στένευση των κάθετων- προς την παραλιακή- δρόμων θα δημιουργήσει σοβαρό κυκλοφοριακό πρόβλημα, αλλα κυρίως πρόβλημα στάθμευσης. Τα αυτοκίνητα εκτοπίζονται από την παραλιακή, χωρίς όμως να δοθεί εναλλακτική λύση για τη στάθμευσή τους. Αβλεψία σοβαρή ότι δεν υπήρξε μέριμνα για δημιουργία χώρου στάθμευσης, σε αντίθεση με ότι συμβαίνει σε πολλές πόλεις πχ Ναύπλιο, Καστοριά κλπ

Ήδη, μέσα στο καταχείμωνο, που η κίνηση είναι ιδιαίτερα περιορισμένη, συναντάς αυτοκίνητα παρκαρισμένα πάνω στα νεοκατασκευασμένα πεζοδρόμια αλλά και στο Λιμάνι.

-Το διαχωριστικό, που κατασκευάστηκε στο ύψος του ΚΤΕΛ, καταδεικνύει πλήρη απερισκεψία, αφού έχει στενεύσει στο σημείο ο δρόμος και καθίσταται άκρως προβληματική η διέλευση των μεγάλων οχημάτων , όπως τα βυτιοφόρα και τα άλλα φορτηγά,τα τροχόσπιτα κλπ, που φορτώνονται στο πλοίο της γραμμής για Κεφαλλονιά. Άραγε, ο μελετητής ζήτησε επ αυτού τη γνώμη του Λιμενικού; Υποψιάζουμε, πως όχι.

--Κι ενώ όλα αυτά γίνονται στη βιτρίνα της παραλιακής, ο κεντρικός δρόμος εισόδου στον Αστακό από το Αγρίνιο βρίσκεται σε άθλια κατάσταση. Λακούβες, ‘’σαμάρια’’ σε όλο το μήκος του αποθαρρύνουν τον οδηγό να τον διασχίσει με το φόβο να καταστρέψει το όχημά του, ή να υποστεί ατύχημα.

-Η διάθεση ενός κονδυλίου της τάξης των 700.000 ευρώ (τόσο είναι ο προϋπολογισμός του έργου , αν η πληροφόρησή μου είναι ορθή) θα μπορούσε να αξιοποιηθεί με καλύτερο τρόπο. Ένα μικρό ποσό, που ίσως δεν θα ξεπερνούσε-κατ εκτίμηση μηχανικού-τα 10 με 15.000 ευρώ, θα μπορούσε να διατεθεί για την κατασκευή ποδηλατοδρόμου, μήκους περίπου 4 χιλιομέτρων , που θα ξεκινούσε από την είσοδο στην πόλη (Βαρκά), θα συνέχιζε κατά μηκος της παραλιακής, του λιμανιού και θα έφθανε μέχρι το τέλος του Χοβολιού. Τι καλύτερη υπηρεσία θα μπορούσε να προσφέρει η Δημοτική Αρχή στους κατοίκους του Αστακού και όχι μόνο, από το να κάνουν ‘’ποδηλατάδα’’ πλάι στη θάλασσα, ή να κατεβαίνουν με το ποδήλατο για τα ψώνια , εγκαταλείποντας στο σπίτι τους το αυτοκίνητο; Και όλα αυτά, με ελάχιστο κόστος, για τη δημιουργία του ποδηλατοδρόμου, αφού, ήδη υπάρχει η υποδομή.

Νοιώθω βέβαιος ότι σε κάποιους αυτές οι ιδέες προκαλούν θυμηδία, αλλά ακόμα πιο βέβαιος ότι η υλοποίησή τους είναι θέμα χρόνου.