Τα Χριστούγεννα στο Ξηρόμερο άλλοτε και τώρα

ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΟ ΞΗΡΟΜΕΡΟ ΑΛΛΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ

Παραμονές Χριστουγέννων και στο Ξηρόμερο παλιά όλοι ήταν στο πόδι.

Οι άντρες αναλάμβαναν το σφάξιμο των γουρουνιών. Κάθε σπίτι είχε κι ένα θρεφτάρι. Καθαρά ανδρική δουλειά γιατί απαιτούσε δυνατά χέρια. Υπήρχε η ομαδική δουλειά και η αλληλεγγύη της κοινότητας. Κι έπειτα το γδάρσιμο, το ξεχώρισμα του κρέατος για διατήρηση στο ξίγκι, μέχρι του χρόνου.

Τότε το κρέας δεν αποτελούσε καθημερινή διατροφή.

Κι οι νοικοκυρές, ως άλλοι μαραθωνοδρόμοι να προλάβουν τις δουλειές του σπιτιού: το σχολαστικό καθάρισμα,ν’ ασπρίσουν τις μάντρες, το ζύμωμα του ψωμιού - σταυρό για την παραμονή και Χριστόψωμο για ανήμερα στολισμένο με καρύδια και κεντήδια… και τέλος τις τσιγαρίδες…ώρες ατέλειωτες ν’ ανακατεύουν…. κι ακόμα το σπληνάντερο και τα χωριάτικα λουκάνικα.

Όλο το χωριό κάπνιζε από τις υπαίθριες φωτιές για τα μεγάλα γανωμένα καζάνια.
Κι ο αέρας γέμιζε με καπνό από τα ξύλα, ενώ μπερδεύονταν με τις παιδικές φωνές που έψαλλαν τα κάλαντα κι έπαιρναν αμύγδαλα, γλυκά κι αργότερα χρήματα.
Πόσο όμορφα ήταν τότε!

Και μετά από όλη αυτή την κούραση, όλοι πήγαιναν στην εκκλησιά, με ευλάβεια παρακολουθούσαν τη θεία λειτουργία….

Σήμερα σπάνια θ’ ακούσεις γουρούνι να ουρλιάζει.

Τα κάλαντα απαιτούν χρήματα που καταλήγουν συνήθως σε καταστήματα ηλεκτρονικών παιχνιδιών.

Το σπληνάντερο όπως και το κοντοσούβλι αγοράζεται από τα χασάπικα.

Στην εκκλησία λίγοι πάνε.

Και η ημέρα δε διαφέρει από τις άλλες πέρα από τις ευχές και τους λίγους επισκέπτες.
Πολλοί επιλέγουν να κάνουν τις γιορτές μακριά από το σπίτι.

Μερικοί νιώθουν τη μοναξιά να γίνεται δίχτυ που τους πνίγει, ανάμεσα σε πλήθος κόσμου.
Η μελαγχολία των γιορτών…

Πότε ήταν καλύτερα στις γιορτές τότε ή τώρα;

Όμως δεν πρέπει να χάνουμε την αισιοδοξία μας. Πρέπει να ζούμε την εποχή μας όσο καλύτερα μπορούμε.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Τιμολέων Τσαμποδήμος