Αστακιώτισσες και Αστακιώτες, φίλοι και φίλες,
Αν και πιστεύω με γνωρίζετε επιτρέψτε μου να ξανασυστηθώ.
Είμαι η Χρυσούλα Δράκα του Άγγελου και της Γεωργίας. Είμαι παντρεμένη με το Θωμά Ντίνο (Καραμέλα) και έχουμε δύο κόρες, τη Μαρία, δασκάλα και ηθοποιό και τη Γωγώ, φυσικοθεραπεύτρια.
Γεννήθηκα, μεγάλωσα και ζω μόνιμα στον Αστακό, από όταν επέστρεψα από τις σπουδές μου, στο Τ.Ε.Ι. ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣ.
Δουλεύω στο Κ.Υ. ΑΣΤΑΚΟΥ ως Υπεύθυνη Νοσηλεύτρια.
Για πρώτη φορά θέτω υποψηφιότητα, για το Τοπικό Συμβούλιο με το ψηφοδέλτιο «ΑΣΤΑΚΟΣ: Ελπίδα – Δύναμη – Προοπτική», που στηρίζει (γιατί εμείς δεν είμαστε «ανεξάρτητοι») το συνδυασμό του Υποψήφιου Δημάρχου κ. Γιάννη Τριανταφυλλάκη. Ενός νέου, ηθικού και άξιου ανθρώπου και φίλου με τον οποίο, όπως και με όλους τους άλλους συναδέλφους, χρόνια τώρα συνεργαζόμαστε για την εύρυθμη λειτουργία του Κ.Υ.
Επειδή λοιπόν είμαι «γέννημα – θρέμμα» και συγκρίνω τον Αστακό των παιδικών μου χρόνων με το σήμερα, νιώθω αγανάκτηση, γιατί ενώ θα έπρεπε αυτός ο τόπος να είναι στην κορυφή, ίσως, των προορισμών, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
«Κάθε χρόνο και χειρότερα, κάθε πέρσι και καλύτερα». Όλοι τον «αγαπάμε» τον τόπο μας, αλλά λίγοι το έχουμε αποδείξει κα το αποδεικνύουμε καθημερινά, γιατί πιστεύω ότι αν θέλεις να προσφέρεις δεν χρειάζονται αξιώματα και «φανφάρες». Δουλεύεις απρόσκοπτα, χωρίς να περιμένεις ανταλλάγματα. Όπως δουλεύει ο Σύλλογος Γυναικών Αστακού, σύλλογος υπόδειγμα του οποίου είμαι πολύ περήφανη που δούλεψα ως μέλος του Δ.Σ. για 12 χρόνια, αλλά και τώρα ως απλό μέλος, γιατί έχουμε πράξει σημαντικό έργο και το οποίο συνεχίζουμε.
Αλλά και παλαιότερα με το Σύλλογο «Τσελιγκάδων», που διοργανώσαμε το πρώτο καρναβάλι στον Αστακό (μετά την επιτυχημένη μας παρουσία στο καρναβάλι του Μοσχάτου το 2000) και από τότε καθιερώθηκε και γίνεται κάθε χρόνο.
Για να πάει όμως ένας τόπος μπροστά δεν αρκούν οι σύλλογοι. Χρειάζεται πρόγραμμα, αγάπη, μεράκι, διαφάνεια και «νοικοκυροσύνη» από το Δήμο.
Ο ρόλος λοιπόν των τοπικών Συμβούλων είναι πολύ σημαντικός, ειδικά τώρα.
Επιλέξτε άτομα που μπορούν πραγματικά να δουλέψουν και να προσφέρουν και ελπίζω να είμαι κι εγώ ένα απ’ αυτά.
Μην αφήσετε να χαθεί άλλος χρόνος, να μην λένε οι επισκέπτες «ωραίο μέρος, αλλά εγκαταλελειμμένο».
Η τώρα ή ποτέ!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου